Back to South Africa
30 november 2013 - Hoedspruit, Zuid-Afrika
Hallo vrienden, ik schrijf jullie hier vanuit een dorpje met de naam Dullstroom. Bij toeval ben ik hier gestopt. Het regent momenteel pijpestelen en het is onverwacht koud ook. Gelukkig heb ik net het happy hour in het plaatselijke restaurant meegemaakt met een paar leuke ontmoetingen. Heb ik jullie al verteld dat ze hier in Z Afrika het lekkerste vlees ter wereld hebben? Hier kunnen ze écht een steak klaarmaken! In de kamer heb ik een lekkere open haard , een berg hout en een fles rode wijn dus ik vermaak me wel. Eindelijk inspiratie om jullie weer eens te updaten.
Na mijn korte maar zeer aangename verblijf aan Lake Malawi ben ik zuidwaarts gegaan, voor het eerst, op de terugweg naar Kaapstad, Ik kan niet vermijden dat ik kort door Mozambique moet, waar dus wat gelazer is met rebellen en de 20e zijn er verkiezingen, altijd riskant. Daarom ben ik maar kort in Malawi gebleven. Ik slaap in de grensplaats Mwanza, om bij daglicht het stuk door Mozambique te kunnen doen. Omdat de hoertjes me weer eens niet met rust laten zoek ik mijn toevlucht bij een stel Malawische tieners in de hotel binnentuin van wie ik nog een mooie rap heb opgenomen. Hoop nog uit te vogelen hoe ik die kan publiceren. Na een snelle grensovergang rij ik de 250 km door Mozambique naar Zimbabwe en ga ik richting Mutare, de zusterstad van Haarlem. Zimbabwe verrast me al direct met een prachtig groen landschap, aangename temperatuur en vriendelijke mensen. In Mutare zoek ik Gift op , een man met de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. Hij werkt voor de Stedenband en ik vind hem al snel, het door Woonmaatschappij gedoneerde busje staat voor de deur, grappig. De volgende dag geeft Joseph mij in een Pré Wonen busje een rondleiding langs door Haarlem gesponsorde projecten voor gezondheid, sport, educatie, huisvesting enz, in de townships van Mutare. Die jongens doen goed werk maar kunnen duidelijk nog wel een centje gebruiken.
Vanuit Mutare maak ik op aanraden van een oudere blanke Afrikaan (thanks Chris) een schitterende offroad tocht door de Eastern Highlands van Zimbabwe, door de bergen langs de grens van Mozambique. Schitterende panorama’s en ik kan lekker relaxt offroad rijden omdat ik mijn bagage heb achtergelaten in Mutare. De rit gaat door de bergen, kleine dorpjes met rieten hutten, vriendelijke mensen en halverwege, eind van de dag wanneer het licht op zijn mooist is gaat het tussen de terrassen van theevelden door waar ik overnacht in de lodge van een theeplantage. Oude glorie met knippende obers, snookertafel en mooie golfcourse. Aanrader Ciska! Ik ben helemaal alleen in het verderop gelegen logement, echt niemand daar, totaal alleen en ik kan zelf kiezen uit 6 kamers. Ik voel me de eigenaar van de hele Tea Estate maar een beetje spooky is het wel. Voel me een beetje in een scene uit The Shining en verwacht elk moment een hinkende Jack Nickolsen met een bebloede bijl maar er gebeurt gelukkig niets behalve hordes kleine mieren die bezit hebben genomen van de hele lodge. Teveel mieren maar wat een plek, wat een uitzichten. Super. Chris, die de route voor me had uitgetekend bij een goed glas wijn, had de weg ooit zelf laten aanleggen en voorspelde me zelfs waar het zou gaan regenen, op de kilometer nauwkeurig!
Vanuit Mutare weer zuidwaarts, ik wil nog wat mooie paadjes pakken in de highlands maar het regent te hard in de bergen dus ik ga direct door richting Masvingo om de ruïnes van Great Zimbabwe te bezoeken. Erg interessant, rond de middeleeuwen leefden hier zo’n 20.000 mensen in een ommuurde stad op een heuvel. Heb nog steeds spierpijn van de beklimming. Ik overnacht in een rondavel (rond huisje met rieten dak) op de site maar het is koud en regenachtig daarom houd ik Zimbabwe voor gezien en pak in de highway naar Zuid Afrika. In een poep en een scheet ben ik over de grens en dat maakt dat ik een week te vroeg ben om Sylvia op te pikken in Joburg. Oké, ik mag niet te laat zijn want Syl, niet een hardcore reiziger, heeft me al duidelijk gemaakt dat als ik niet op haar sta te wachten op het vliegveld, dan neemt ze de eerste vlucht terug naar huis. En dat doet ze, ik zweer het je. So better don’t be late! Maar ik ben een beetje heel vroeg, dus ik ga lekker op mijn gemakkie een beetje toeren door de omgeving hier. Mooie weggetjes rijden, ik heb de tijd, en passant nog even kort door Swaziland, het 8e land dat ik doorkruis op deze trip. Maandag Sylvia oppikken in Joburg, daar verheug ik me zo vreselijk op. Samen gaan we eerst naar Kruger National park, de big five proberen te spotten en dan langs de oostkust rustig aan weer naar Capetown. Wat moet ik nog meer zeggen over Afrika? Smile en je krijgt zo een vette smile terug van iedereen hier, dat is zo heerlijk. Zo totaal anders dan in Nederland, hoe arm de mensen soms ook zijn. Shit, ik zit hier te schrijven en ik heb het vuur uit laten gaan en de aanmaakblokjes zijn op. En de Lonely Planet, de reisgids waarvan ik dacht dat ie nog wel goed zou zijn om het vuur aan te maken, brandt zelfs niet. Find your own way, veel leuker. Zelfs om het vuur aan te maken is hij voor mij dus waardeloos. En m’n kamer staat vol met rook. Heb het eindelijk eens koud, mijn was wil niet drogen en mijn schoenen zijn doorweekt van de regen. WTF, ik luister Pink Floyd op m’n laptop, drink een droë rooie wijn, rook een peukie, wat wil je nog meer? J.
Ik zit de tijd af te tellen tot Sylvia komt. Maandagavond komt ze aan in Johannesburg en daar verheug ik me vreselijk op. Omdat ik nog tijd over heb toer ik nog wat door de prachtige streek Mpumalanga maar ik vind het eigenlijk wel even genoeg zo. Op aanraden van iemand maak ik nog een mooie offroadrit naar de top van de berg Moholoholo, 2000 m hoog en de uitzichten vanaf de top, vanaf een klif die honderden meters loodrecht naar beneden gaat, zijn werkelijk adembenemend. Ik zit hier letterlijk boven de wolken. En het is hier weer bloedheet, dat verschilt echt van plek tot plek en van uur tot uur. Voor morgen wordt er zwaar onweer voorspeld.
Tof dat jullie me allemaal volgen en meegenieten, fijn om jullie reacties te lezen op de soms eenzame avonden. Ajax-Barcelona 2-1 lees ik net. Klasse, jammer dat ik dat heb gemist. Nou, ik heb even geen spannende verhalen meer. Doei Holland, welterusten. Morgen op richting Sylvia.
groetjes en veel goeds Truusi
Wat een prachtige reis reis heb je gemaakt. Dank voor de verhalen. En nu de finale: samen met Sylvia op zoek naar de The Big Five. Ik hoop dat jullie daarvan net zo genieten als Tineke Huigsloot (die net terug is van een week spotten dankzij Make-a-wish).
Groeten, Henny
Carla
Ik hoor vast nog wel meer van je, als je weer in de crackers bent! groetjes Ric.